उपमा (अनुवादित)

कुठेतरी, 'Shakespeare's sonnets' मधली sonnet 130 वाचनात आली. आपल्या प्रियतमेला चंद्र ताऱ्यांची उपमा बहाल करणाऱ्या, अप्सरेशी तिची तुलना करत तिच्यात सतत perfection शोधणाऱ्या प्रेमींच्या गर्दीत , "तू वेंधळी- गबाळी जशी आहेस, तशीच मला खूप आवडतेस! " हे म्हणणारा या कवितेचा नायक  वेगळाच भासतो. कुठलीही शाब्दिक कलाकारी न करता साध्या सोप्या शब्दात पण प्रामाणिकपणे आपल्या प्रेमाची कबुली देण्याचा त्याचा तो सरळसोटपणा मनाला भावतो. या हृदयस्पर्शी कवितेतले भाव मराठीत उतरवण्याचा हा प्रयत्न!

 My mistress' eyes are nothing like the sun;

Coral is far more red than her lips' red;

If snow be white, why then her breasts are dun;

If hairs be wires, black wires grow on her head.

I have seen roses damasked, red and white,

But no such roses see I in her cheeks;

And in some perfumes is there more delight

Than in the breath that from my mistress reeks.

I love to hear her speak, yet well I know

That music hath a far more pleasing sound;

I grant I never saw a goddess go;

My mistress, when she walks, treads on the ground.

   And yet, by heaven, I think my love as rare

   As any she belied with false compare.

 Sonnet 130, from Shakespeare's sonnets 

कधी न दिसली तुझ्या लोचनीं

रविकिरणांची चमक जरी

शुभ्र हिमासम उजळ कांतिची

न भासशी तू हिमगौरी

ओठावरती  कधी न दिसली

चुटुक पोवळ्याची लाली

गालावरच्या हसूत कधी ना

गुलाबपुष्पें फुललेली

कुपीतल्या त्या अत्तरापरी

न भासला गंधित श्वास

वीणेसम मधु नसति जरी, 

तव बोल ऐकण्याची आस

माथ्यावरले केश तुझे ना

साद घालती घन तिमिरा

चालीमध्ये तुझ्या न दिसला

रंभेचा मोहक नखरा

कशास देऊन खोट्या उपमा

स्तुती कोरडी गाऊं मुखें

उथळ कल्पनांना नच बांधिल

तुजवरली मम प्रीत सखे

                    -माधुरी